Dinsdag 6 oktober
Dinsdag zijn we uit Needles vertrokken. In m`n road book had ik staan dat we via Topock moesten, waarom weet ik niet precies, maar waarschijnlijk om zo op route 66 te komen.
We tankten nog even omdat er veel onbewoonde stukken zijn op de route die we nemen en gingen op weg. We moesten via de Courtwright road, een kleine weg die je van Needles naar Topock leidt. We zagen wel staan dat de weg verderop dicht zou zijn, maar zijn toch doorgereden. Helaas, de weg was echt dicht, dus we zijn weer omgekeerd om 4 mile (iets meer dan 6 km) terug te rijden. Dan maar via de grote weg naar Topock, tot we na een half uur rijden de afslagen namen en ook daar de weg dicht was. Lekker dan! Topock was dus niet bereikbaar, dan maar de navigatie op het plaatsje Oatman. En natuurlijk moesten we weer terug naar Needles… Wel hebben we nog even het route 66 logo vastgelegd, toch niet helemaal voor niks. Iets ten noorden van de Courtwright road was een andere grote weg die ons naar Oatman zou leiden. Een uur later waren we dan eindelijk echt op weg en hoefden we niet meer terug naar Needles.
Eenmaal in Oatman aangekomen was alles weer goed, Oatman is een klein dorpje die het nu duidelijk moet hebben van de route 66 toeristen. Maar het is een voormalig mijnersstadje. En toen die mijners wegtrokken lieten ze de ezels die ze als pakezels gebruikten achter. Die ezels lopen nu door het dorp, midden op de weg. Ze zijn dus tam, maar kunnen in principe wel heen waar ze willen (doen ze natuurlijk niet, hier worden ze door toeristen gevoerd).
Na Oatman begon een erg mooie weg met veel bochten en mooie uitzichten. Dit is ook een deel van route 66 en we begrijpen waarom. Ongeveer twee uur later arriveerden we in Seligman, ook een typisch route 66 stadje met vooral souvenirshops. We hebben even rondgekeken en zijn weer verder gereden.
Ons einddoel was vandaag Williams, een dorp/stad op een uur rijden van de grand Canyon. We hadden geen hotel geboekt en gingen dit keer echt op de bonnefooi. Het eerste hotel wat we bekeken hebben we genomen, erg mooie kamers, veel minder mooie prijs. Maar we hadden geen zin om alle hotels af te gaan. En wat je dan nooit moet doen is achteraf toch via Expedia bekijken voor hoeveel zij de kamer aanbieden. Snel maar weer vergeten (en dus nooit meer echt op de bonnefooi, maar bij de lokale mcdonals, starbucks of ander gratis wifi-punt een uur van tevoren even boeken) en op naar het zwembadje. Gelukkig hadden ze een binnenzwembad, want het was hier niet wam, zo`n 15 graden. Een paar baantjes getrokken en toen in het bubbelbad 🙂
Omdat het hotel al duur genoeg was besloten we op de hotelkamer te eten. We haalden bij de Safeway alle ingrediënten voor een lekkere salade en bij gebrek aan iets om pasta te koken namen we noodles die we in de magnetron konden maken. Het smaakte prima! Toe nog een toetje en we hadden een prima uitgebreid diner.
Na het eten zijn we nog even naar een lokaal barretje gegaan. Zag erg best gezellig uit, maar het was dinsdagavond, dus druk was het er niet. We hebben een paar potjes pool gespeeld en wat gedronken. Ze hadden ook een Shuffle Board, dat is een spel dat het midden houdt tussen sjoelen en curling. Joran en ik hebben ook een potje gespeeld en ik won! Maar net aan, 13 tegen 10. Daarna zijn we terug naar de kamer gegaan en zijn we lekker gaan slapen.