Onze laatste dag in KL breekt aan. We nemen een gebakken eitje en gaan op pad. We hopen dat de moskee vandaag wel open is. Als het goed is moet dat zo zijn tot half 1 (en daarna weer vanaf half 4). Maar helaas hij is dit keer helemaal afgesloten, ook voor moslims. We denken dat het mogelijk te maken heeft met de viering van de verjaardag van de/een sultan. Maar we weten het niet zeker en er is ook niemand om het aan te vragen. We lopen nog maar weer even langs het plein en door naar de Chinese wijk. Daar lopen we weer door de winkelstraat en kijken wat rond.

We besluiten door te lopen naar een andere moskee, we zien dat er een loopbrug is en die brengt ons bijna helemaal naar de moskee. Nog een tunnel door en dan zijn we er. De moskee is helaas niet zo mooi als de andere moskee, van buiten dan, want het is inmiddels middag en dus ook deze moskee is gesloten voor niet-moslims… Dan zien we donkere wolken en besluiten terug te lopen. We komen de tunnel uit en het blijkt inderdaad redelijk hard te regenen. Gelukkig is de loopbrug overdekt en we komen bij een busstation. Hiervandaan nemen we weer de gratis bus, op zoek naar iets te eten. We proberen het bij, weer een andere, shopping mall, maar er is weinig open. Dan maar door naar The Pavilion, hier zijn we al vaak geweest maar hebben we de food court nog niet uitgeprobeerd. We nemen allebei een sizzling plate, een heet stenen bord waarop je eten dus nog ligt te bakken.

Na de late lunch hebben we nog wat laatste boodschapjes gehaald en zijn we weer naar onze airbnb gegaan. We zijn weer lekker naar het zwembad te gaan, Joran heeft nu echt zijn boek uitgelezen en ik heb een tijdschriftje gelezen. Na een lekkere douche zijn we voor de laatste keer naar Jalan Alor gegaan om te eten. De bekende vrucht uit Azie, de durian, hadden we nog steeds niet gegeten. Vandaag dus de laatste kans. Het ging per durian, die zijn nog best duur, 7 euro. Maar we wilden het perse proeven. De vrucht stinkt heel erg en is op veel plekken (zoals hotels) verboden. De geur hangt ook overal, maar bij het open maken bleek het vruchtvlees zelf nog erger te stinken. Omdat het buiten stinken, wel goed zou smaken, hebben we maar snel gehapt. Nou het was alles behalve lekker! We hebben allebei wel een stuk van de vrucht opgegeten, maar dat was het wel. Op dat moment kwam er een verkopertje langs met selfiesticks. Die hoefden we niet, maar hij mocht de durian van ons hebben. Dat wilde hij graag, want hij vindt het wel lekker en het is duur fruit. Met alle liefde gaven we het mee, wij zijn snel naar de supermarkt gelopen voor een blikje cola. De hele avond hebben we het toch nog geproefd… 

We hebben een laatste drankje genomen dichtbij de airbnb en toen was het tijd om de laatste spullen in te pakken en te gaan slapen met de wekker op 5.16

Dag 23

Geen hele apart pagina want het zou een saaie dag worden. We zijn opgestaan en hebben ontbeten en daarna met de monorail naar KL Sentral. Vanaf daar de trein, Joran had vooraf kaartjes gekocht,  naar het vliegveld. We hebben nog een tweede ontbijtje genomen, de eerste was al rond half 6, en hebben gewacht to we aan boord mocht. 7 uur later waren we in Dubai. Door de controles en naar de gate, we konden meteen door. Weer 7 uur later waren we op Schiphol en na het ophalen van de kat zijn we lekker naar bed gegaan!

Vandaag een kaasomelet als ontbijt! 

We besluiten naar de Petronas twin towers te lopen, want die willen we ook overdag nog zien. Daarbij komt dat we dit keer een andere escape room willen uitproberen, als het zo goedkoop is dan moet je wel he, die ook daar in de buurt is.

We bekijken de torens overdag en ook het park dat erbij hoort. Daarna lopen we de shopping mall onder de torens binnen en kijken wat rond. We besluiten naar de shopping mall te lopen waar de escape room zit. Helaas is hier, in tegenstelling tot gister, niet zomaar a la de minuut plek. We moeten anderhalf uur wachten. We besluiten een cadeautje voor Dewi te kopen bij de Bath & body works en eten nog wat bij de food court.

De escape room die we gaan doen heet Project fall-out, en voorafgaand moeten we al een keuze maken. Er zijn namelijk 8 karakters en je moet kiezen wie welk karakter is. Omdat wij maar met twee zijn vallen er een aantal af (zo kun je iemand 8 minuten een time-out geven in ruil voor een hint), maar gelukkig geven ze advies. Ze adviseren een lightbringer (iemand met een zaklamp) en het orakel (die mag vooraf 4 minuten in een boekje met aanwijzingen kijken). We twijfelen nog over het karakter met 5 minuten extra tijd, maar besluiten toch het advies op te volgen. Joran verdiept zich in het boekje, ik wacht af met de zaklamp in mijn hand. In de kamer worden we allebei in een apart soort hokje gezet en moeten we onszelf de handboeien om doen. Dit keer waren de handboeien wat logischer en moesten we ook echt wat dingen doen om uiteindelijk los te komen. De kamer blijkt een fysieke kamer en we vinden m erg leuk, natuurlijk ook omdat we hem met nog 12 minuten op de klok halen!

We praten nog even na en als we aangeven dat we al heel wat kamers hebben gedaan, geeft de mevrouw van de escape room aan dat we beter de moeilijkste hadden kunnen doen. Dus een korte blik en we vragen na wanneer we kunnen, helaas weer anderhalf uur wachten. Maar omdat we het toch leuk vinden besluiten we het wel te doen.

We lopen dus weer een beetje rond en bekijken ook nog de andere kant van de torens. we eten nog wat en gaan dan weer terug.

Dit keer zijn we detectives die een moordzaak moeten oplossen. Deel 1 komen we zeer snel door, maar bij puzzel 5 (ze zijn hier genummerd, best handig) lopen we vast. We vragen een hint, worden iets op weg geholpen, maar komen er alsnog niet uit. Puzzel 6 denken we wel te hebben, maar helaas is dat niet voldoende. En puzzel 5 is het eerste deel van een code, puzzel 6 het tweede deel. En als je deel 2 denkt te weten, maar deel 1 niet, dan wordt het lastig. We krijgen nog een beetje hulp en 12 minuten extra (omdat we iets te laat begonnen ofzo), maar het mag niet baten. Escape room 3 niet gehaald. Wel leuk dat ze uiteindelijk alles nog met ons doorneemt en we het ook nog mogen afmaken, met haar hulp. Het deel daarna hadden we, zeker met die 12 extra minuten, wel gehaald. Erg jammer dat 1 puzzel ons liet falen. 

Het was inmiddels al 7 uur! Nog wat foto’s van de torens bij ondergaande zon en we zijn via het winkelcentrum en het park teruggelopen. Er leek net een fonteinshow te beginnen, maar we hebben het even aangekeken en op dat moment kleurde alleen de fontein in verschillende kleuren. Er was niet echt een show, dus we zijn doorgelopen. Weer naar Jalan Alor voor een lekkere maaltijd.

Na de maaltijd was het tijd voor een voetmassage! Joran zag het niet zo zitten, maar ging toch gezellig mee. Uiteindelijk viel het hem mee en was het toch wel erg lekker en soms een beetje kietelig. Na een half uurtje waren we klaar en omdat het de laatste avond was, althans waarop we het nog laat konden maken, zijn we opnieuw wat gaan drinken. Rond 2 uur lagen we in bed

Ook vandaag start weer met een zelfgemaakt ontbijtje. Het enige dat steeds verschilt is de vorm van het ei, dit keer scrambled egg. We doen deze morgen rustig aan, want we hebben pas om 12.15 een afspraak en wel in een shopping mall om daar een escape room te doen!

We hebben gekozen voor de makkelijkste, met een leuke thema: wonderland. Het zit in een winkelcentrum, dus we doen daar eerst een kopje koffie met wat lekkers en dan is het tijd om te gaan. Het begint goed en we hebben de eerste puzzel zo af, maar daarna wordt het moeilijk. Er is een schaakbord en we hebben hebben wat puzzels, maar hoe en wat snappen we verder niet. We vragen een hint en het blijkt dat er vier puzzels zijn, elk voor een bepaald schaakstuk die we goed moeten zetten. We krijgen van een van de puzzels de hint… De makkelijkste blijkt later, want we komen nog achter een andere, maar de andere twee snappen we niet. Na 45 minuten is de tijd om, gaat er een sirene af, maar er komt niemand. Uiteindelijk openen we maar zelf de deur. We krijgen uitleg over de overige puzzels, de ene was wat ver gezocht en best veel werk voor de korte tijd. De andere hadden we kunnen oplossen, maar we zagen het niet. Dat is balen, nummer 2 ooit die we niet hebben gehaald.

Zuur, maar helaas, we gaan even wat eten bij de McDonalds, die naast een groot pretpark zit, in het winkelcentrum. Af en toe komt de achtbaan voorbij.

We besluiten dat we toch nog maar een escape room moeten doen. Misschien was deze te simpel voor ons, dus we gaan voor de moeilijkste. Het kost hier gelukkig ook veel minder dan thuis. Deze kamers kosten ongeveer 15 euro per keer :). Dit keer gingen we voor The Dutch Lady: Chocolate vault. Misschien iets meer geluk omdat we tenslotte zelf Nederlanders zijn! En gelukkig, dit keer haalden we het wel! Zelfs de beste tijd van de week, pas een andere groep had hem die week gehaald (of gedaan, dat kan natuurlijk ook). Natuurlijk vonden we deze kamer veel leuker dan de vorige! er zaten ook echt meer puzzels in en we hebben twee hints gevraagd, maar die bleken vooral nodig omdat we iets niet goed uitvoerden, niet omdat we het niet wisten. 

We hadden inmiddels genoeg tijd binnen doorgebracht en gingen met de metro naar de Jamek moskee. Helaas bleek deze bij aankomst op dat moment niet toegankelijk voor niet-moslims. We zijn doorgelopen naar het Mardekaplein waar een mooi gebouw staat met een mooie klokkentoren. Ook was daar het I love (hartje) KL beeld, daar ook meteen maar even mee op de foto. We zijn doorgelopen naar de centrale markthal, war veel souveniertjes worden verkocht. Daarna hebben we ook nog gelopen over Petaling street, een straat in de Chineze wijk waar weer veel kraampjes zijn die allemaal hetzelfde verkopen, nepmerken, van horloges, tassen, geurtjes, kleding en schoenen.

In de avond zijn we dit keer wat meer echt uit eten gegaan, sushi bij de sushiband. En je kon natuurlijk ook los nog dingen bestellen. Nog nooit hebben we zoveel moeten betalen voor het diner, 158 ringgit, ongeveer 35 euro. Maar we hebben ervan genoten. Hierna zijn we nog even door de winkelstraat gelopen, die weer uit kwam bij Jalan Alor en die weer in Changkat Bukit Bintang. Dit is de straat waar veel hippe barretjes zitten, maar het deel daarvoor zitten veel massagesalons. Ook daar probeert iedereen je naar binnen te lokken. Ik wilde al een tijdje een manicure, mijn nagels zijn erg lang geworden, dus ik ging bij degene waar even niemand oplette, snel naar binnen. Joran heeft een uur op het stoepje zitten wachten en heeft de drukte zitten bekijken, ik heb nu mooie roze nages. We zijn daarna nog even wat gaan drinken.

(We hadden in Kuala Lumpur niet meer zoveel zin om te typen, ik maar dit af op de woensdag dat we weer thuis zijn. Inmiddels blijkt ook dat we geen ruimte meer hadden voor foto’s, dus vandaar dar het niet lukte. Nu weer wel, dus met terugwerkende kracht plaatsen we de foto’s)

De eerste volle dag in Kuala Lumpur (KL). Na het zelfgemaakte ontbijtje besluiten we naar de Batu Claves te gaan. Eerst een kort ritje met de monorail naar KL Sentral en daarna met de metro/trein naar de caves. We moeten helaas een half uur wachten op de trein. Daarna stappen we in bij het gedeelte dat alleen voor vrouwen is. Maar daar is zitplek en in het andere deel niet, dus we doen een beetje alsof onze neus bloedt. Na een half uur stappen we uit en we zijn direct bij de grotten.

We lopen door naar de populairste grot en nemen nog wat te drinken voor we naar boven gaan. Daarna beginnen we aan de ongeveer 270 traptreden naar boven. Op en naast de trappen zitten aapjes. Leuk om te zien, maar ze zijn wel wild en toeristen gewend. Dus ook een beetje uitkijken en vooral niks eten, want dat pakken ze meteen af. We komen veilig boven, de grot zelf valt een beetje tegen. Het is heel groot en nat met her en der kleine tempeltjes. Misschien zijn we een beetje tempelmoe, maar we zijn er vrij snel klaar. Terug de trap op voor de leuke aapjes!

Bij een schaduwplekje zitten een paar aapjes met elkaar te spelen, dus met de camera er op af. Als je dan geconcentreerd een foto probeert te maken is het even schrikken als er een aap besluit via mijn camera verder te springen. Ook als Joran een foto maakt wil de aap graag de camera pakken. We staan na het afdalen weer beneden en willen nog wat drinken. Maar Joran ziet dat ze ook witte magnums met amandel verkopen, dus we nemen een ijsje! Ik neem een cornets met oreo. Na de ijsjes lopen we terug naar de trein. Weer een half uur wachten. Dit keer wel netjes in het algemene een zitplekje.

Op KL Sentral hebben we in de shopping mall wat gegeten bij de food court en daarna zijn we naar een ander station gelopen. Even puffen, maar na tien minuten lopen zijn we er. Hier nemen we de gratis bus naar de KL tower. Je kunt in deze toren naar boven. Dit is goedkoper dan de Petronas twin towers, je gaat hoger en daarnaast kun je vanuit de toren de twin towers zien liggen. We zien ook ons hotel liggen en genieten van het uitzicht. Daarna gaan we weer naar beneden en lopen we terug naar ons hotel. Waar we een duik nemen in ons zwembad en onze boeken verder uitlezen.

Onze airbnb, met het zwembad op de 9e verdieping

In de avond gaan we opnieuw naar Jalan Alor. Overal proberen ze je naar ” binnen”  te praten, maar daar houden we niet van. We lopen de straat door en kiezen het tentje waar die mensen even niet opletten en gaan aan een tafeltje zitten. We eten heerlijk (wat weet ik niet meer). Na het eten drinken we nog wat in de straat naast onze airbnb, Changkat Bukit Bintang en daarna gaan we slapen.

Vandaag hetzelfde ritueel als de vorige ochtenden. Daarna pakken we onze koffers en checken uit. Joran zorgt er voor dat we op de snelweg terecht komen en ik neem even later het stuur over. We lunchen rond half 1 bij een vrij grote parkeer-/tankplaats langs de weg. We eten een soort broodjes en een bakje fruit, geen idee meer welk fruit, het lijkt op appel maar dan met minder smaak en iets bitterder. Joran rijdt het laatste stuk en het stuk door Kuala Lumpur. We rijden een paar keer fout, maar het valt mee. Het is ondertussen wel gaan regenen en als we de auto hebben ingeleverd plenst het nog steeds. We hoeven maar 400m, maar we lopen nog een keertje de verkeerde straat in en zijn dus toch best nat. Gelijk dus maar even douchen.

We hebben een airbnb voor 5 nachten. Het is een studio met een klein keukentje, badkamer, bank en bed. We slapen op de 18e verdieping en op de 9e verdieping is nog een gezamenlijk zwembad.
We lopen eerst even langs een supermarktje om ontbijt te halen. Eitjes, kaas, jam, brood en sap. Daarna gaan we de straat weer op om wat te gaan eten.
We lopen naar Jalan Alor, een straat op nog geen 5 minuten lopen waar allemaal straattentjes staan die allerlei lekkers verkopen. We kiezen er maar eentje, want ze verkopen allemaal ongeveer hetzelfde. Joran neemt pijlstaartrog en ik noodles met varkensvlees. Als toetje nemen we nog een soort yoghurtijs dat op een speciale wijze op een koude plaat wordt bereid.
We lopen nog even terug naar de kamer en besluiten dan naar de Petronas twin towers te lopen, het symbool van de stad. Het is een half uurtje lopen, maar helaas blijkt het park er voor al dicht. Dan maar iets verder lopen en van dichtbij een foto maken.
We willen via de andere kant weer teruglopen, maar dat blijkt niet echt te kunnen. Het park is dicht en er wordt gebouwd, dus na een wandeltocht van 20 minuten zijn we weer bij de torens. Dan maar dezelfde weg terug. We drinken nog wat dicht bij onze slaapplek en gaan dan naar bed!

Dag 17

Vandaag gaan we met de auto op pad! Maar eerst kijken of rianne zich vandaag wel wat beter voelt. We staan op, douchen, gaan naar het ontbijt en besluiten dat we gewoon op pad gaan.

Onze eerste bestemming is Kek Lok Si, de grote tempel op penang. Ik dacht dat penang hill er naast lag, dus had dat op de navigatie ingesteld. Dit is de andere kant van de heuvel, wist ik veel. We rijden er eerst dus toch naar toe, waar we bij de parkeerplaats allemaal aapjes zien! We denken makake, een stuk of 15 wel! En ook nog een kleintje, zo schattig.

We stellen de GPS in naar de tempel toe en rijden daar naar toe. Stukje door de stad rijden en dan de berg op. We komen bij de tempel en blijven maar omhoog rijden. Uiteindelijk een meneer gevraagd, we moeten lager zijn. Iets lager hebben we geparkeerd en zijn we de tempel gaan verkennen. Allemaal heel mooi met veel versiersels en goud. We nemen de tram omhoog, naar een ander gedeelte van de tempel. Daar aangekomen blijkt dat we daar ook al met de auto zijn geweest, voor niks voor de tram betaalt dus. Er staat hier een gigantisch boeda beeld, wel 20 meter hoog. Dit beeld staat ook nog eens in een overkoepeling, enorm groot allemaal. Het uitzicht over georgetown is hier ook geweldig, je kan over de hele stad kijken.

Na de tempel is het wel tijd om wat te gaan eten, het liefst ergens in de airco want het is weer eens erg warm. We besluiten naar gurney mall te gaan, een groot(!) winkelcentrum aan de kust. We hebben hier sushi geluncht, in Japan was de sushi alleen wel lekkerder. Ik heb hier ook nog een crepe met kaas en ham gegeten, ook lekker! We hebben nog even in de mail rond gekeken en zijn daarna door gegaan.

Volgende stop is toch maar penang hill, er gaat een trein naar boven toe dus we zetten de navigatie op penang hill rail. Na een korte en snelle rit zijn we met de trein boven, wat een uitzicht heb je hier zeg! We hebben mazzel er op een dinsdag zijn, het is rustig maar duidelijk ingericht op duizenden mensen. We hebben hier kort even rondgelopen en toen weer naar beneden.

Het is inmiddels 1715 dus we beginnen onze rit naar huis, 10 minuten volgens de GPS. Rond 18:00 komen we bij het hotel aan. We hebben even gezeten en zijn daarna weer bij de Red garden naast het hotel gaan eten. Ik heb hier het gerecht genomen dat me de vorige dag niet gelukt is, Char Kauy Town. Rianne heeft rijst uit een potje met een gebakken ei erop genomen. Allemaal weer erg lekker.

Na het eten zijn we weer naar het hotel gegaan, morgen hebben we weer een reisdag, op naar kuala lumpur!

We worden vandaag voor het eerst wakker in George town. Voor mij (Rianne) niet de beste ervaring, ik voel me niet zo lekker. We douchen en gaan naar het ontbijt, met moeite krijg ik een getoast broodje met jam weg. Joran neemt het ervan en neemt ei, toast en een halve pannenkoek. We gaan nog even terug naar de kamer in de hoop dat ik me wat beter voel.Rond 11 uur vertrekken we toch maar, we gaan een rondje door de stad lopen om wat street art te bekijken. We lopen het hele centrum door en onderweg zien we vanalles. Een aantal bekende, die je overal op ansichtkaarten ziet en ook veel onbekende en kleinere schilderingen. De hele stad is een beetje mee gaan doen en het is leuk om steeds weer iets nieuws te zien. Sommigen zitten ook goed verstopt.

Aan het eind zijn we bij de zee en lopen we nog langs de clan jetties. Dit zijn allemaal kleine straatjes van huisjes op palen de zee in. We kopen nog voor 1 ringgit een heerlijk waterijsje gemaakt van vers fruit en puffen even uit. Het is warm en zeker zo’n wandeltocht door de stad is dan vermoeiend. We besluiten nog richting het fort te lopen. Maar als we daar aankomen, vinden we de toegang te hoog en besluiten terug te gaan naar het hotel. Het is pas 14.30, maar warm en ik voel me nog steeds niet helemaal oke. In het hotel slaap ik nog wat bij en Joran doet een spelletje op z’n mobiel.

De schoonmaak klopt nog aan, maar die slaan we over. Pas rond 18.30 gaan we weer op pad. We lopen weer helemaal naar de andere kant van de stad. Het is gelukkig al ietsje afgekoeld. Joran zoekt een food court op, waar we gaan eten. Joran wil eigenlijk het bekende gerecht van hier char kuay teow. Maar juist bij dat kraampje is niemand, dus hij neemt eerst gebakken dumplings. Ik heb weinig trek maar bestel een champignonsoepje met knoflookbroodjes. De mevrouw van het stalletje van Joran komt net aan, maar moet alles nog klaar maken, dus Joran neemt toch iets anders. Clay pot: rijst met varkenslapje, groentes en een sausje.

Na het eten lopen we nogmaals een clan jeti op en daarna lopen we weer richting het hotel. We doen nog een drankje op de hoek en daarna gaan we richting ons bed. 
Overigens zijn we heel hard aan het vervellen, dus dat jeukt lekker!

Vanochtend hadden we om half 9 het ontbijt besteld, het werd kwart voor 9. We kregen ongetoaste broodjes met wat roerei, worstjes, kipvingers en een glas melk. De eigenaresse kwam ook nog even kletsen aan tafel, ze haf wat vraagtekens bij onze trio naar Penang. Ze waarschuwde ons ook voor de olifanten, maar zelf had ze er nog maar een keer een gezien.

Om half 10 bracht ze ons naar het vliegveld, een paar honderd meter verderop. Daar werden we bij de hertz al verwacht, het is een erg klein vliegveld dus ze hadden vandaag twee reserveringen en de andere was op dat moment al opgehaald. Mr Joran moest dus wel die lange blanke meneer zijn. Een half uurtje later was alles geregeld en de auto stond voor de uitgang te wachten. Het is een proton saga, proton is een Maleisisch merk, dus we zijn een van de velen. We hebben een witte, dat is fijn met dit warme weer.

Joran heeft ons de stad uitgelootst, het was vooral rechtdoor, maar wel met veel stoplichten, brommertjes en mensen zonder knipperlichten. Uiteraard staan er op de linkerbaan (ze rijden hier links) vaak auto’s geparkeerd of de stalletjes langs de weg zijn wat overhangend, het is dus nog wel wat slalommen. De weg daarna was een beetje door de bergen, vooral langs palmolieplantages. Voor de wilde dieren niet zo best, maar het is wel mooi groen. We zijn twee keer gestopt. 1x voor een toiletpauze en een wissel en 1x voor hetzelfde, maar ook nog wat benzine. De tank was half leeg en voor ongeveer 8 euro weer vol!

Joran heeft ons ook weer de volgende stad ingelootst, George town op het eiland Penang. Het was nog even gedoe met de tok. We hadden opgezocht wat cash was, maar dat stond natuurlijker nergens. Dus we kozen er maar een. Maar dat bleek verkeerd. Gelukkig stond er maar een auto achter ons, allebei in de achteruit en we moesten helemaal links zijn. Boven die baan stond een teken van een vrachtwagen… Dit ging inderdaad beter, we moesten een “touch and go”-kaart kopen (10 ringgit) en daar geld op zetten (10 ringgit), dit zou ons naar Penang brengen. Het eerst tolpoortjes ging toen prima (1.60) en de twrede oke (1.60), maar bij nummer 3 ging het alarm af (7). Tsja 20 cent te weinig, dus maar weer 10 ringgit erbij… Terug moeten we dezelfde route en zullen we dus 40 cent te weinig hebben!

Uiteindelijk waren we in George town en na een klein ritje in de stad vonden we meteen het hotel. Even daarnaast geparkeerd en ingecheckt. We konden de auto parkeren achter het hotel, op de parkeerplaats van het hotel. We zitten in kamer 905 dus we hebben een beetje uitzicht over de stad. 

Toen moesten we op zoek naar een wasserette, want alle kleding was zo’n beetje op. Eerst de verkeerde kant opgelopen, maar uiteindelijk was het twee minuten lopen vanaf ons hotel. Tijdens het wassen hebben we bij het naastgelegen restaurant een drankje genomen met een snack. Tijdens het drogen zijn we even naar de supermarkt gelopen om te pinnen en koekjes te kopen. Toen was de was weer klaar!

Rond 8 uur zijn we naar de Red garden food paradise gelopen. Deze hadden we gezien toen we verkeerd liepen en later las ik er over in reisverslagen. Het zit direct naast ons hotel, dus lekker makkelijk. Het is opnieuw een ruimte met allerlei stalletjes. Je gaat aan een tafel zitten en loopt naar het stalletje van je keuze. Je bestelt wat je wilt en noemt je tafelnummer. Een paar minuten later brengen ze het langs en betaal je. Voor drinken lopen er mannetjes langs. Bij deze stalletjes waren er allerlei soorten eten uit Azië. Wij kozen loempia’s, dim Sum en noodles.

Naam het eten zijn we weer naar het hotel gegaan. Er was nog een plotselinge plensbui dus we zijn nog even naar beneden gegaan, maar nu is het weer tijd om te slapen. Dinsdag en woensdag verkennen we George town en omgeving. Waarschijnlijk gaan we een dag te voet en de andere dag nemen we de auto naar wat verder gelegen bezienswaardigheden.

We worden voor de laatste keer wakker in ons hutje. Allebei nog een beetje met pijntjes van het verbranden, maar het gaat al beter. We ontbeten weer bij de buren. Joran had toast met ei en wat fruit en ik roti canai met yoghurt en fruit. Na het ontbijt hebben we onze koffers gepakt en nog een beetje in ons boek gelezen. 

Voor de boot moesten we een nummer (laten) bellen maar onze gastheer was nergens dus is Joran het even gaan vragen bij de duikschool naast ons. Maar omdat het zondag is en alle maleisiers ook naar huis gaan, zullen alle boten rond 12 uur klaar liggen dus wij zullen zorgen dat we klaarstaan.

Het is inderdaad druk op de pier en iedereen moet terecht komen in het bootje van zijn of haar wiegen maatschappij. Het lijkt een zooitje, maar alles blijkt onder controle. Joran grapt dat wij als laatste zullen worden opgehaald en dat blijkt de waarheid. Onze boot moest ook nog langs het grote eiland en langs long beach. Maar dan worden we toch opgehaald. De zee lijkt grotere golven te maken, rustiger qua stuiteren, maar we worden dit keer wel af en toe nat. Gelukkig niet erg en we komen heelhuids aan.

We regelen een taxi naar ons hotel, the sofea inn. Het hotel ligt dicht bij de AirPort waar we morgen onze auto ophalen. Bij aankomst maakt de eigenaresse wat te eten voor ons en maken we even gebruik van weer wat betere WiFi. Hierna gaan we even op pad om wat te drinken te halen. Joran dacht iets van een shoppingmall te hebben gezien, maar als we dichterbij komen blijkt het het vliegveld. Ook prima, er is een supermarktje en we kopen wat te drinken en chipjes voor als we vanavond nog wat willen eten.

Als we terug zijn vragen ze of we naar het centrum willen. Eerst zeggen we van niet, maar later bedenken we ons. Er is hier in de buurt niet zoveel dus dan hebben we nog wat te doen. Samen met een Frans koppel dat in Hongkong woont worden we naar het centrum gebracht. Er is een nightmarket dus daar lopen we wat overheen. Vooral stalletjes met nep merkkleding, horloges, snoep, fruit en speelgoed. En dat dan keer 100, elke keer hetzelfde en voor dezelfde prijs. Maar het is gezellig. We nemen wat te drinken en vragen om het mee te kunnen nemen, geen probleem, dan krijg je het in een zakje mee! 

Na een paar rondjes over de markt gaan we wat eten bij een tentje. Joran nasi goreng paprik en ik nasi goreng cina. Smaakt weer prima. We hebben ook allebei een sinaasappelsapje met ijs. Maar goed ook, want de sap is warm… hoe ze dat toch voor elkaar krijgen? We hebben het al vaker gemerkt hier, dat het drankje warm is en dan niet van de zon maar gewoon warm als thee.

Joran koopt nog een nep horloge omdat zijn eigen horloge stuk is en hij iets om zijn polst mist. Om half 10 worden we weer opgehaald. Bij thuiskomst blijkt het tripje 50 ringgit per persoon, iets meer dan een tientje. Niet veel, maar voor hier echt veel te duur. Ach, we hebben ons vermaakt.

Nu gaan we zo lekker slapen. Helaas blijft het plaatsen van foto’s mislukken.

Dag 13

Vandaag doen we het rustig aan, vooral omdat we niet in de zon willen. We zijn nog erg verbrand en aangezien we bijna weer moeten gaan reizen lijkt dat ons beter. De stroom houdt rond 8 uur weer op en rond half 9 wordt het heet genoeg dat we maar uit bed gaan.

Na het douchen gaan we weer ontbijten bij Ewan’s Cafe, lekker en goedkoop. Rianne en ik nemen allebei een kaasomelet met twee worstjes. Glas sinaasappelsap erbij en we kunnen weer door.

We gaan terug naar ons huisje om daar heel saai in de schaduw een boekje te zitten lezen en een beetje op mijn gameboy te spelen. Rond half 2 gaan we ook maar eens lunchen.
Om toch maar iets te doen besluiten we naar de andere kant te lopen, naar Long Beach. We gaan hier naast het tentje zitten waar we eerder hebben gegeten. Ik bestel een club baguette, een klein stukje stokbrood met sla, eiersalade en ‘bacon’. (Ze doen hier niet aan varken). Rianne heeft een tonijn baguette genomen, met helaas net te weinig tonijn. Na de lunch doen we weer de wandeling terug naar ons eigen strandje.

We zitten weer heel saai boekje te lezen en spelletje te spelen, maar besluiten tegen zes uur toch nog even de zee in te gaan. Eventjes nog het water in op de laatste dag. Schouders insmeren, hoofd insmeren, onder water blijven! 

Nadat we de zonsondergang hebben gekeken is het tijd om wat te gaan eten. We besluiten weer naar de tent te gaan waar we vorige keer film hadden gekeken. Nu draait er Suicide Squad, super matige film met veel te veel actie. Ik heb de Ombak Homemade Tower Burger genomen, een burger van 15cm hoog met ei, ananas, sla, ui, augurk, vlees, broodje. Erg lekker! Rianne had de chicken breast van de barbecue, ook weer lekker!

We zijn nog even blijven hangen tot de film af was, daarna worden er muziekjes gedraaid. We besluiten nog een shisha te nemen en nog een drankje. Rond kwart over 11 gaan we weer terug naar ons hutje. Morgen moeten we weer met de boot, terug naar het vaste land.