Japan en Zuid-Korea dag 19

Op het programma vandaag, de grens met noord-Korea.We hadden gelukkig nog een tour kunnen boeken en die vertrok ook nog een om half 12 (de meesten vertrekken al rond 8 uur). Brenda ging ook mee, Loanne was al geweest en had wat andere afspraken.

Eerst naar Camp Kim, de verzamelplaats, met de metro. Vanuit daar vertrokken we met de tourbus richting de grens, ongeveer een uur rijden.

De eerste stop was dorastation, dit station is gebouw voor als noord en zuid ooit weer met elkaar overweg kunnen. Na dorastation hadden we al de lunch, bibimbap maar weer! En toen door naar het uitkijkpunt. Helaas was het niet zo helder, je kan wel de enorme vlaggenmast van noord zien (160m hoog), en ook die van zuid (100 m hoog). We werden verwelkomt door een praatje van een Koreaanse militair en door de propagandamuziek uit het noorden. Als tegenzet draait zuid-Korea k-pop, Koreaanse popmuziek.


Na het uitzicht was het tijd voor de derde tunnel. Noord-Korea schijnt ongeveer 24 tunnels te hebben gegraven vanaf het noorden naar Seoel, sommigen wel meer dan 100 km lang. Er zijn er nu vier van ontdekt, wij gingen dus naar nummer 3. Noord-Korea zegt overigens naar zwarte kool te zoeken en dat daardoor deze tunnels zijn ontstaan… Het was een flinke wandeling, 350 m, maar wel naar 73 meter onder de grond. Vanaf daar was het bukken, voor ons allemaal, maar voor Joran het diepst. Je zag daar eigenlijk weinig, vooral drie dikke muren die door zuid-Korea zijn gebouwd om de doorgang te blokkeren. En toen weer een hele klim omhoog! Helaas mochten er geen foto’s genaakt worden binnen.


Na de tunnel gingen we dan eindelijk naar de echte grens, met de beroemde blauwe huisjes.

Er kwam een Amerikaanse militair de bus in om de paspoorten te controleren en daarna moesten we een presentatie bijwonen waarin kort de geschiedenis en de huidige situatie wordt doorgenomen en heel nadrukkelijk wordt gezegd geen foto’s te maken, tot wordt aangegeven dat het wel mag. Daarna in een andere bus naar de grens. 

We gingen eerst het blauwe huisje in, de conference room, hier overleggen noord en zuid over allerlei dingen. Tot voor kort was er nog een fabriek die door hen samen werd gerund, maar ook die is sinds februari 2016 gesloten. Hier mochten we foto’s maken, maar niet in de richting van het zuiden.


Na een paar foto’s gingen we weer naar buiten en opnieuw mochten we foto’s maken, maar alleen van het noorden. Daar stond slechts een militair, in het zuiden noemen ze hem Bob. Maar achter de geblindeerde ramen zitten meer mensen en er hangen camera’s, in het zuiden hangen nog veel meer camera’s. Gelukkig was de sfeer redelijk en de Amerikaanse militairen maakten ook gewoon grapjes en beantwoordden alle vragen.


Toen in de bus weer terug, korte overstap bij de souvenirshop waar we nog mee vragen konden stellen aan de Amerikanen (en er was een katje die dol was op aandacht) en toen weer terug naar Seoel. Een wat langere rit dit keer door een klein beetje file.

Met Loanne hadden we afgesproken in Itaewon, een wijk waar meer expats zitten. Hier hebben we chicken en beer gegeten, ook typisch Koreaans maar verder niet heel bijzonder. Na het eten ging Brenda naar het hostel en Joran, Loanne en ik trokken het uitgaansleven van Hongdae in.

Eerst naar de Beer ok waar je zelf je biertjes (veel keuze) uit de koelkast haalt, nar het drinken in een mandje plaatst en aan het eind neem je het mandje mee naar de kassa.

Hierna gaan we naar een ander cafeetje waar ze wat apartere drankjes hebt. Joran neemt een CoronaRita wat inhoudt dat hij een cocktail krijgt met daarin onderste boven een corona. Loanne en ik nemen allebei een cocktail met daarop een suikerspin. Zoet, maar wel heel lekker. Dan is het rond half 1 en besluiten we richting ons bed te gaan.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *