De eerste twee dagen

Zo dan eindelijk een bericht vanuit Amerika.

Het is half 7 in de ochtend als ik dit bericht typ en we zijn in Stovepipe Wells in Death Valley. We zijn gister vroeg naar bed gegaan want we waren toch erg moe.

Woensdag 23 september

Woensdagochtend zijn we om half 10 vertrokken vanuit Amstelveen naar Schiphol. Allebei kwamen we niet in een keer door de bodyscan, dus moesten worden gefouilleerd. Ook bij de gate warden we eruit geplukt en moeten zowel onze spullen als wij worden afgenomen met een lapje om te checken op sporen van drugs. Maar we mochten gelukkig door. Het eerste stuk naar Mineapolis duurde ongeveer 9 uur, maar we hebben ons best vermaakt en we kregen veel te eten en te drinken onderweg. Ik heb de film Frozen eindelijk maar eens gekeken en ook Pitch perfect 2 nog maar een keer. Joran keek een stuk van Mad max (met Nederlandse ondertiteling) en toch ook maar Pitch perfect 2 nog een keer.

Op de luchthaven van Minneapolis moesten we eerst wachten en na een paar vragen over ons verblijf mochten we door. Ik moest wel via de afdeling landbouw, want mijn appel mocht niet mee de grens over. Dat wist ik ook wel, maar ja als er geen prullenbak te vinden is als je het vliegtuig uitkomt, dan kan ik m ook niet weggooien. Daarna baggage ophalen, op de volgende lopende band gooien en weer door de controle. Joran moest twee keer door de bodyscan en toen opnieuw gefouilleerd, maar uiteinelijk mocht hij gaan. Toen kon het wachten beginnen, we hadden zo`n 4 uur overstaptijd.

Om kwart voor 8 in de avond (lokale) tijd vlogen we verder, nog 3 uurtjes en dan waren we in Las Vegas! Er was wat turbulentie dus het drinkrondje kwam pas later. Joran en ik probeerden wat te slapen, maar erg veel is er niet van gekomen.

Toen waren we in Las Vegas en best wel moe. We hebben snel de baggage opgehaald, wat te drinken gekocht en zijn naar de autoverhuur gegaan. Daar hebben we via het self service-apparaat alle gegevens ingevuld en konden we onze auto gaan ophalen, ideaal!

We mochten uit een rijtje met auto’s kiezen, helaas voor Joran was er geen witte. We kozen een rode Hyuandai Accent waar onze koffers goed in de kofferbak pasten. Maar toen we weg wilden rijden keek Joran nog even waar de Cruise Control zat, toch wel erg fijn voor al die lange stukken die we moeten rijden. Maar hij kon `m niet vinden. Ook de meneer die net een andere auto kwam terugzetten kon het niet vinden. Goed, dan maar een andere kiezen, want we willen wel Cruise Control. De auto die hij net terugzette was ook een rode Hyuandai Accent, maar dan een ander model (?), want hij zag er anders uit. De koffers pasten ook in deze achterbak, helaas niet liggend, en hij had Cruise Control, dus deze werd het.

Dit is de auto waar we drie weken mee gaan touren.

We redden snel naar Exalibur, ons hotel dat zo`n 10 minuten rijden van het vliegveld ligt. Het inchecken verliep soepel en we sliepen hier (bijna) gratis omdat we maandan lang een spelletje hebben gespeeld waarmee je gratis dingen kan kopen van de muntjes die je wint (MyVegas). Maar voor we gingen slapen moesten we natuurlijk nog wel even gokken en een Corona drinken. Helaas niks gewonnen en toen toch maar snel gaan slapen, we waren inmiddels zo`n 26 uur op, dus dat lukte prima.

 

Donderdag 24 september.

Deze ochtend werd ik eerst om half 6 wakker en ik kon niet meer zo goed slapen, gelukkig viel ik uiteindelijk weer in slap en warden we gewekt door de wekker om kwart voor 8. We hebben gedoucht en alles weer ingepakt (dat was zo gedaan) en zijn toen naar Monte Carlo gelopen, dat hotel ligt dichtbij Excalibur. Het was al erg warm om half 9 in de ochtend, maar we hadden onze korte broek ook al aan. We lipen via New York New York, twee jaar geleden waren ze hier hard aan het verbouwen, maar nu was het af. Het is erg mooi geworden.

Bij Monte Carlo gingen we via de M-life desk, omdat we hier het gratis buffet voor 2 op onze kaart moesten laten zetten. Dit was snel gebeurd, daarna konden we lekker gaan ontbijten. Het was een buffet dus er was van alles! We namen een gepocheerd ei, bacon, brood, croissantje, ontbijtsandwich, fruit en yoghurt. De koffie was naar Joran z`n mening iets te zoet, typisch Amerikaans, ik deed er zelf niet eens suiker in. In Nederland is brood en koffie neutraal van smaak en kan je er iets aan toevoegen om het naar je smaak te maken. Hier is alles al met een soort smaak. Croissantje zijn al zoet, crackers zijn al gezout etc.

Na het ontbijt hebben we uitgecheckt en zijn we aan de road trip begonnen. Eerst naar Pahrump, naar de Wallmart supercenter. Daar hebben we inkopen gedaan: een koelbox, ijs, 32 flesjes water, lunch, een usb-oploader voor de in auto en nog meer eten en drinken. Daarna zijn we in anderhalf uur naar Death Valley gereden.

Eerst naar Dante’s view waar je een mooi uitzicht hebt over Deatch valley. Vervolgens verder gereden naar Zabriskie Point, ook hier heb je weer een mooi uitzicht, maar net even anders dan Dante’s view. Na deze twee bezoekjes zijn we eerst naar het visitor centre gereden om daar een pas te halen die je het hele jaar toegang geeft tot alle Nationale parken. Omdat we op deze trip meer dan 4 Nationale parken gaan bezoeken is dit voordeliger dan overal los de toegangskosten te betalen.

Hierna zijn we teruggereden en hebben we een stuk van Badwater road afgereden, tot Badwater. Hier sta je 85 meter onder zeeniveau op een zoutvlakte en het was hier erg warm, zo`n 114 graden Fahrenheit, dat is zo`n 45 graden Celsius. Zweten dus. Een paar foto’s gemaakt en een stukje gelopen op de zoutvlakte, toen toch maar weer snel de auto met airco in.

We hebben dezelfde weg terug gereden, we wilden eigenlijk naar Devil’s Golf Course, maar die weg leek ons toch niet geschikt voor onze auto. We zijn doorgereden naar Artist Drive een weg die je langs een aantal Bergen/rotsen leidt in allerlei kleuren. Dit is ontstaan door vulkaanuitbarstingen.

Het was een uur of half 6 en we zijn naar onze slaapplaats gereden, Stovepipe Wells, midden in Death Valley dus ook hier was het nog steeds erg warm. Mensen omschrijven het al seen warme fohn die op je gericht staat. Joran en ik omschrijven het alsof je langs het rooster van een bus loopt als zijn motor staat te draaien, maar dan dus de hele tijd.

Snel even een biertje gekocht bij de plaatselijke winkel en deze met de zonsondergang in het zicht opgedronken.

We zijn toen snel wat gaan eten, want mijn ogen vielen bijna dicht. Joran had zijn eerste, maar vast niet zijn laatste, hamburger. Ik nam een voorgerecht, Quesedilla met tomaat, sla en varkensvlees. Het was heerlijk, maar in Nederland zouden we het gewoon een hoofdgerecht noemen.

Het was inmiddels donker en hier is dat ook echt donker. We zagen heel goed en heel veel sterren, erg mooi om te zien.

Eenmaal op de kamer vielen mijn ogen toch echt dicht en die van Joran toch ook wel en dat was rond half 8… We hebben twee uurtjes geslapen en zijn toen nog even naar buiten gelopen om nogmaals de sterren te bekijken. We op de kamer besloten we toch maar echt te gaan slapen, want we waren gewoon moe.

En vandaar dat is nu zo vroeg dit verslag zit te typen. We gaan zo proberen het verslag online te zetten en misschien ook wat foto’s zodat jullie ook mee kunnen genieten van al het moois hier.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *