Vanochtend beginnen weer met een beetje uitslapen, vandaag de laatste dag Kyoto en we moesten eerst uitchecken. We hebben onze spullen naar een kluisje op Kyoto station gebracht, met een beetje proppen konden ze samen in een grote kluis en dat scheelde ons weer wat yens. We hebben daarna de bus gepakt, bus 5 die gelukkig lekker rustig was in tegenstelling tot bus 100 die we ook hadden kunnen nemen, naar het zilveren paviljoen. En helaas, deze is niet zilveren, maar gelukkig waren we voorbereid en konden we de teleurstelling voorkomen.

 Na het bezoekje aan (de tuinen van) de zilveren tempel zijn we over het filosofenpad naar het zuiden gelopen. Dit pad loopt langs een beekje en is verder niet zo druk. Je loopt langs verschillende tempels. We zagen een grote houten tempel op hoge palen en ook nog de tempel met de grootste toegangspoort van Japan. De lunch was dit keer een sandwich van de 7-11 die we voor de supermarkt hebben opgegeten. We zijn doorgelopen tot ishibei-kuji, wat het leukste straatje van Kyoto moest zijn, maar wij zagen dat niet zo. 
Het was inmiddels half 5 en dus besloten we de bus naar het station te nemen. Daar de koffers opgehaald en door naar de trein die ons naar osaka bracht. In osaka nog een metro en toen moesten we nog 13 minuten lopen naar de airbnb. Daar aangekomen zou de sleutel in de brievenbus moeten zitten, maar het was een beetje onduidelijk of we wel goed zaten. Een sleutel was er in elk geval niet. We hebben zo’n 40 minuten rondgelopen op zoek naar het juiste gebouw of internet om het op te zoeken. Opnieuw aardige Japanners die ons rond zagen kijken en uiteindelijk hielpen ongeveer 8 man tegelijk ons om het juiste gebouw te vinden. Maar uiteindelijk gelukt! Joran vond de sleutel, het is eigenlijk net cachen!
Inmiddels had ik wel erg veel hoofdpijn en hebben we dus even in het appartementje op bed gelegen. Helaas ging het niet weg, maar zijn we toch op pad gegaan om wat te eten.
Bij onze airbnb zat een pocket WiFi, die kan je dus meenemen en dan heb je onderweg WiFi. Die hadden we mee en toen we dicht bij dotonbori waren hebben we even opgezocht waar we wilden eten. Natuurlijk kozen we weer een plek met een hoge ranking op yelp en dus sloten we aan in de rij. Een klein uur later konden we naar binnen voor de okonamiyaki, een soort omelet die gevuld kan zijn met van alles. Joran koos een mix van vlees en vis en ik koos de varken met prei variant. Het was smikkelen en na een kwartier stonden we weer buiten. We zijn nog even de straat in dotonbori doorgelopen en daarna weer richting appartement.