7 en 8 oktober 2016:
En toen was het half 2 ‘s nachts… ik werd een uur geleden wakker en dacht dat het rond 5 zou zijn, leek me redelijk gezien de jetlag, maar niet dus!Het helpt niet dat Joran zijn verkoudheid heeft doorgegeven aan mij en ik dus lig te snotteren en te niezen.
Ik maak van de nood een deugd om alvast een stukje te typen voor de website.
Vrijdagochtend vertrokken we iets voor 9 richting de bus en rond kwart over 9 waren we daar. Koffers afgegeven en door de handbagagecontrole. Dat duurde even omdat twee van onze bakjes extra gecontroleerd moesten worden. Bij Joran zat z’n powerbank naast iets anders elektrisch en in onze losse spulletjes bakje lagen de kleine vloeistofjes (netjes in een doorzichtig zakje) onder de iPad. Goed, weten we dat ook weer.
We hebben nog een mcmuffin gegeten en zijn naar de gate gelopen. De eerste vlucht ging naar Londen, kort, voelde iets langer doordat er een kindje tegen m’n rug zat te schoppen. Maar goed, zo gaat dat.
Op Londen hebben we gelunchd en zitten wachten… rond half 4 londense tijd vertrokken we weer. De lange vlucht dit keer, zo’n 12 uur. Ik heb Finding Dory gekeken en wat proberen te slapen, Joran keek iets anders en probeerde ook te slapen.
Rond half 12 Tokiose tijd kwamen we aan. Regen en klammig warm. Eerst wat yen gepind en toen op weg naar de trein. Joran bleek helaas z’n plaatselijke ov, die ik van een collega had gekregen, kwijt te zijn. Voor hem een nieuwe gekocht en mijne opgeladen. Wijs geprobeerd te worden welke trein we moesten hebben en toen we daar drie minuten stonden, sprak de eerste Japanner ons aan. Vroeg waar we heen moesen en of hij kon helpen. Heel erg fijn!
Na een uur in de keiseilijn overgestapt op de asakusalijn, weer met hulp van een vriendelijke man, en uitgestapt bij ningyocho. Vanuit daar was het nog 10 minuten lopen, maar eerst liepen we natuurlijk de verkeerde kant op. Daarna vrij makkelijk gevonden en we konden direct maar de kamer voor een tukje. Half 3 checkten we in en om 5 uur waren we weer wakker en klaar om te gaan.
We hebben hier een minibadkamer, en minikamer trouwens, maar de douche is prima. Na het douchen zijn we naar akihabara gelopen. Deze wijk staat bekend om z’n elektronica en was ongeveer een kilometer lopen. We hebben binnengekeken in de grote sega winkel waar op de eerste verdieping grijpautomaten staan en op de derde tot en met zesde verdieping computerspellen. Het is daar druk, mannen spelen zeer fanatiek en gefocust. Op die verdiepingen was ik ook de enige vrouw.
Later ook nog de big Apple ingelopen, hier wordt pachinko gespeeld, het nationale gokspel. Iets met zilvere balletjes en heel veel kabaal! Je mag hier niet gokken voor geld dus na afloop kan je goederen kopen (en ik geloof even verderop dan weer verkopen, handig!)
Hierna zijn we in dezelfde wijk wat gaan eten. Trapje op, schoentjes in een kluisje en we kregen een eigen cube aangewezen. Heerlijk verschillende hapjes gegeten (sushi, sashimi, soep, kip met champignons in knoflook en garnalenloempia’s). Twee biertje en een sapje kwam dit toch wel rond de 60 euro. Ach ja, zo staat Japan bekend! En het was echt genieten, dus prima!
Na het diner zijn we weer teruggelopen want we waren nog redelijk moe. Bij eensupermarktje nog wat drinken en chips (of eigenlijk zoutjes gemaakt van bonen, rare Japanse dingen proeven daar ging Joran voor) gekocht. En daarna dus heerlijk slapen… tot half 2.