Onze eerste hele dag in Busan! We hebben hier niet heel veel gepland, maar wel drie volle dagen, dus we kunnen lekker uitslapen en rustig aan doen. De wekker staat wel om acht uur, ontbijt is namelijk tot 9 uur. Ik ben om half 9 naar beneden gegaan om wat ontbijt te halen om op onze kamer op te eten, helaas was bijna alles al op. We moesten het doen met een paar stukjes banaan en appel en wat sinaasappelsap. We genoten er toch maar van en kopen later in de stad nog wel wat.

Na het douchen en minimale ontbijt zijn we toe aan ons eerste actiepunt: we moeten wassen! Ik heb op Google maps op ‘laundry’ gezocht en een aantal plaatsen gevonden. We zijn rond gaan lopen om deze plaatsen te vinden, maar het lijkt erop dat Google er wasserette van heeft gemaakt, wat autowasserettes werden…. toch een uur rond gelopen door busan met een tas voor vuile was. Terug bij het hotel hebben we het toch maar gevraagd. De meneer heeft ons naar 1 gewezen die iets verder ligt (drie haltes met de metro). Hier bleek er wel een te zitten en na een uurtje waren we dan ook klaar met wassen. Terug bij het hotel alles een beetje uitgehangen om verder te drogen en daarna weer op stap.We nemen de metro naar de bus en na wat onzekerheid komen we op onze bestemming aan: de Yong gung sa tempel. We hadden in Japan natuurlijk al veel tempels gezien, maar deze was ook weer mooi. Heel veel kleurtjes en gouden beelden, maar helaas ook wat verbouwing en ontzettend toeristisch. Er zijn allemaal ontsierende aanwijsborden geplaatst en de weg er naar toe staat vol met kraampjes met eten.

Na deze mooie tempel hebben we de bus terug genomen en zijn we uitgestapt bij een halte om vanaf daar verder te lopen naar een strandgedeelte. We komen hierbij langs een enorme brug, de Diamond Bridge, twee verdiepingen, bijna 8 kilometer lang en helemaal vol met auto’s die in de file staan. Na een stukje lopen komen we bij het strand aan waar we heel erg veel vistenten zien, niet raar zo dicht bij de zee natuurlijk. We willen wat gaan eten, maar vis blijkt hier ongelooflijk duur, dus we hebben toch maar weer een korean barbecue gekozen. De tent was een beetje louche, maar het eten was prima en goedkoop.

Het is inmiddels bijna 8 uur dus het is tijd voor de lichtshow. Dit is te zien vanaf het strand en gebeurt vanaf de lange brug die ik eerder noemde. Een prachtig lichtspektakel met wat zachte muziek op de achtergrond. Helaas dreigt het te gaan regenen en waait het best wel hard, niet ideaal om buiten te zitten dus. We zijn na de show nog even koffie gaan drinken en daarna op weg naar de metro naar het hotel.

In het hotel zijn we, natuurlijk, nog in het bubbelbad gegaan en daarna maar gaan slapen. Morgen weer een rustige dag in Busan.

Als we opstaan zijn onze laatste uurtjes in Japan aangebroken. We checken laat uit (iets voor 11) omdat we geen plannen hebben en de boot pas om kwart over 2 vertrekt.

We lopen rustig richting de bus en drinken onderweg nog een bakje koffie en halen nog een broodje bij de super. De busrit duurt een kwartiertje en dan zijn we bij de haven. Omdat we de grens overgaan moeten we nog wat formuliertjes invullen en dan kunnen we verder. We gaan van het ene rijtje naar het andere rijtje (of eigenlijk zet iedereen z’n koffer in de rij en gaat zelf zitten) en kopen nog op het laatste moment groene thee en meloen KitKats. Dan stappen we op de boot richting zuid-Korea en zwaaien nog een keer naar Japan!

De boot doet er drie uur over, we zitten prima en op de boot is het heel rustig. Joran kijkt een serie en speelt een spelletje en ik luister muziek en doe een dutje. Ik heb nog een uurtje naar buiten zitten turen in de hoop op een walvis of een dolfijn, maar helaas!

Na drie uur “landen” we in busan, zuid-Korea. We gaan op zoek naar de juiste bus en vanaf de halte is het nog ongeveer tien minuten lopen. We zien ons hotel al van ver, uitbundige neon! Het hotel is een zogenaamd love hotel, want inhoudt dat er een privé parkeergarage is, de receptie slechts een luikje is en de kamers waarschijnlijk ook per uur te huur zijn. Wat voor ons een love hotel eigenlijk is: grote, schone kamers, een groot bubbelbad en redelijk goedkoop. Het is hier prima toeven!

We zoeken een restaurantje via Google (yelp werkt hier niet) en gaan voor de eerste Koreaanse bbq! We vinden een leuke restaurantje, niet te ver weg. Alleen alles is hier Koreaans! Logisch, maar in Japan leek dit toch minder een probleem. Gelukkig spreekt de serveerster redelijk Engels en raadt ons het vleesmenu aan, dan krijgen we verschillende stukken vlees van het varken. Daar gaan we voor. Er komen eerst een stuk of 6 kleine bakjes op tafel met kimchi, een sausje, groentes, kool, knoflookteentjes en meer. Daarna komt het vlees op tafel en beginnen we met dit op de bbq te leggen. Blijkbaar doen we iets niet goed of wil de jongeman gewoon helpen, want het vlees wordt verder voor ons omgedraaid en in stukjes geknipt (veel handiger dan snijden)!

De Engelssprekende serveerster vindt het ook wel leuk en blijft een tijdje met ons kletsen. We zijn haar eerste buitenlandse gasten. We bestellen nog een beetje vlees en vertrekken dan weer richting ons hotel. Onderweg kopen we nog een drankje en een chippie en thuis gaat het bubbelbad aan! Heerlijk een uurtje liggen bubbelen en daarna ons bedje in (hard!!)

We hebben de wekker om 8:15 staan en we staan rustig op van de grond (nou, een dun matras op de grond). Vandaag hebben we nog even in miyajima, daarna met de trein door naar Fukuoka.

We zijn gaan douchen en hebben daarna uitgecheckt, gelukkig mochten we de koffers bij het hotel laten staan. We zijn nog even naar de grote tempel op palen in het water gegaan, mét uitzicht op de tori in het water (het is nu vloed). Hierna zijn we nog even doorgelopen naar de dunji??? Tempel. Dit is een tempel iets hoger gelegen op miyajima met een heleboel stenen popjes, sommige hebben gebreide mutsjes of sjaaltjes op. Het was redelijk rustig omdat we best vroeg zijn (10:30) dus we kunnen vrolijk rondlopen bij deze prachtige tempel. We hebben hier ook voor het eerst warme koffie in een blikje uit een automaat gekocht, voor mij veel te zoet, maar Rianne vond het okee. 
Hierna zijn we nog even door de winkelstraatjes van miyajima gelopen, waar het vooral druk is door schoolklassen. We hebben een Hello Kitty tas gekocht om boodschappen mee te doen, zeer kawaii! Ik heb hier ook een soort gefrituurde visstok met kaas en bacon gekocht, was veel lekkerder dan het klinkt. Toen weer de koffers opgehaald bij het hotel en de boot naar het vaste land genomen. We moesten hier weer terug naar Hiroshima om daar de trein naar Fukuoka te nemen.

We komen iets voor half 1 aan en over enkele minuten vertrekt een trein, maar we willen liever iets later omdat we ook nog even een lunch willen kopen. De volgende trein gaat om 13.02 maar die is “Very slow”. De volgende snelle gaat echter pas rond half 2 en ach dan zitten we een uurtje langer in de trein, we hebben toch geen echte plannen voor fukuoka. 

De reden dat deze trein langzaam is, is dat hij stopt op elk station en daar moet wachten tot de snelle trein hem inhaalt. Elke keer weer schrikken (en schudden) als een trein met 100 km per uur langs raast.

Iets over 3 zijn we op hakatastation en ons hotel ligt op loopafstand dus we wandelen er heen. Onderweg komen we langs canal city, een groot winkelcentrum, waar we na het inchecken heen gaan.

We lopen wat winkels in, ik koop nog oorbellen, maar echt boeiend is het niet. Dus we besluiten nog maar even van Japan te genieten en gaan naar taito station. Dat is de naam van de arcadehal op de 5e verdieping en we doen onze laatste potjes popnmusic (het spelletje waarbij je op de knoppen moet slaan). Daarna gaan we naar ramen stadium, ook op de vijfde verdieping, waar allemaal restaurantjes zitten die ramen (soep met noodles) verkopen. En zoals elke keer, weer heerlijk gegeten!

We besluiten toch nog even naar de arcadehal te gaan, het is tenslotte pas 7 uur! We spelen nog wat spelletjes en schuiven met muntjes, net als op de kermis. We winnen 1x de jackpot, die niet heel veel voorstelde, maar verspelen uiteindelijk alles en rond 9 uur verlaten we de shoppingmall.

In ons hotel gaat Rianne nog even in bad en zetten we de foto’s nog op m’n telefoon. Nu is het tijd voor ons laatste nachtje in Japan, morgen met de boot naar Zuid-Korea.

17 oktober, vandaag hebben we vooral een reisdag.We verlaten onze airbnb en gaan op weg naar de metro die ons naar shin-osaka brengt. Vanaf daar nemen we de shinkansen naar hiroshima. Een klein foutje in de berekening want ik had opgezocht dat het anderhalf uur zou duren, maar was vergeten om de snelste trein (die wij met onze pas niet kunnen nemen) uit te vinken bij het zoeken. In plaats daarvan zal de reis twee en een half uur duren. Geen probleem op zich, maar daardoor wordt ons flitsbezoek aan hiroshima nog korter.

Bij aankomst willen we onze koffers in een kluisje plaatsen, maar de kluisjes zitten aardig vol. Gelukkig komt er net iemand haar bagage ophalen, maar dan blijken de kluisjes net iets kleiner dan op Kyoto station en dus past er maar een koffer in. Gelukkig vinden we vrij snel nog een kluisje en kunnen we op weg. We vragen een kaartje van hiroshima bij de informatiebalie en dan blijkt dat we met onze pas ook de bus mogen nemen. Dat scheelt lopen en tijd, dus dat doen we!
We stappen uit bij de a-bomb building. 600m boven dit gebouw is de atoombom ontploft en doordat de kracht van de bom opzij bewoog is een deel van dit gebouw nog overeind gebleven. We lopen door het park langs het herdenkingsmonument voor kinderen. Hier hangen veel slierten met kraanvogels, als ik het goed heb het symbool voor vrede. We lopen ook langs het algemene herdenkingsmonument en gaan dan naar het museum. In het museum is een maquette gebouw van hiroshima met daarboven een bal om het punt aan te geven waar de bom ontploft. Het is bizar dat zon relatieve kleine bom zoveel schade kan aanrichten. In het museum loop je een beetje door de tijd zodat goed zichtbaar wordt wat ook nog in de jaren daarna de bom voor effect heeft gehad. Helaas is een deel van het museum dicht en dus zijn we er snel doorheen.

We besluiten om al weer terug te gaan naar het station. We doen hiroshima hier vast mee te kort, maar ik wil graag voor (of eigenlijk met) zonsondergang op het eiland Miyajima zijn. 
Dat lukt alleen helaas is het redelijk bewolkt. Hele mooie foto’s heb ik dus niet kunnen maken van de tori die in het water staat. Wel leuk was dat het op dat moment eb was en we dus naar de tori toe konden lopen. We zijn ook nog even naar een pagode gelopen, maar voor de overige bezienswaardigheden was het al te laat, dus die bezoeken we morgen.

Ook op dit eiland zijn veel hertjes, maar over het algemeen waren ze rustig. Alleen mensen die een ijsje aten moesten uitkijken.

Toen alle dagjesmensen van het eiland vertrokken werd het er heerlijk rustig en was de tori mooi verlicht. We zijn eerst op zoek gegaan naar een restaurantje. Heel veel winkeltjes in her dorpje waren al dicht, die verkopen ook vooral souvenirs. We wilden graag naar het restaurantje waar ze okonamiyaki serveerden en gelukkig was die open! 
Opnieuw heerlijk gegeten, dit keer hadden we allebei met noodles genomen. Joran de udon (dik) en ik de soba (dun).

Na het eten nog een fotosessie met en bij de tori en toen terug naar ons hotel.

Het hotel op Miyajima was een ryokan, dus Japanse stijl. De kamer lag vol met rietenmatten en daarop lagen twee matrasjes met een dekbed. Er was ook een lage tafel en stoeltjes zonder pootjes met kussen er op. We hebben hier nog een beetje gechilld en zijn toen gaan slapen.

En weer een nieuwe dag. Onze enige volle dag in osaka, we gaan eerst te voet richting osaka castle. We bezoeken alleen het park er omheen en bewonderen de buitenkant. Na dit bezoekje lopen we richting het metrostation en nemen de metro richting het zuiden, naar shinsekai. Daar gaan we eerst op zoek naar een winkel die spullen van one piece verkoopt, een Japanse serie. Hierna lopen we door dichting den den town. Onderweg bezoeken we een aantal winkels met retro games waar Joran verlekkert rondkijkt. 

We eten opnieuw een broodje van de supermarkt en even later gaan we nog op zoek naar takoyaki (een soort poffertjes met inktvis er in).
Hierna lopen we weer via dotonbori terug naar ons appartementje om nog even de voetjes te laten rusten voordat we op weg gaan naar ons volgende avontuur, nagomi visit. Dit hebben we al geboekt in Nederland. Je maakt een profiel aan en geeft aan op welke dag en (in de buurt van) welke plaats je wil eten. Dan kunnen mensen daarop reageren en kun je een stel/familie/persoon uitkiezen om bij te gaan eten. Wij hadden drie reacties en kozen voor het gezien met vader, moeder en twee dochters (15 en 17).

We namen dus vanuit onze buurt de metro richting een andere buurt in osaka een halfuurtje verderop. Hier moesten we nog een kilometertjes lopen en dus gingen we even de namen van het gezin oefenen. Toen we de naam van de moeder aan het leren waren, Misa, stopte er een auto voor ons en het bleek Misa met een van haar dochters te zijn. We zijn meegereden naar hun huis en al daar wachtte ons niet alleen de vader en andere dochter, maar nog meer vriendinnen van misa en hun kinderen. Helaas sprak bijna niemand Engels, op een paar woordjes na. Maar gelukkig kwam op dat moment ook nog de docent Engels binnen, die was speciaal uitgenodigd om te vertalen! 

We mochten eerst helpen met het maken van de takoyaki, maar dat ging ons niet heel goed af. Daarna mochten we aan tafel, wat betekende dat we op de kussentjes op de grond mochten zitten waar tempura en grote schalen rijst klaar stonden. Er lag allerlei rauwe vis en met zeewier konden we onze eigen sushi maken. We hebben heel lekker en veel gegeten!

Al voor het eten en ook erna moesten er allerlei foto’s gemaakt worden en de vader van het gezin liet nog een goocheltruc zien. Joran had ‘m snel door en showde ook nog wat andere trucs. Daarna gingen we naar een soort praalwagen die was gebruikt voor een festival de dag er voor. Heel erg mooi, uit hout gesneden met draken en figuren. Uiteraard weer een hele fotosessie. Iedereen vond het hilarisch hoe groot Joran is en ze noemden hem al snel Tom Cruise.

Na dit uitje was het tijd voor afscheid, iedereen ging apart nog iets zeggen en bedankte ins hartelijk, het werd steeds moeilijker voor ons om onze dank nog uit te spreken. Ook al toen we tijdens het eten onze “cadeautjes” gaven, stroopwafels en pepernoten, maar zij met wen heel tasje met cadeautjes kwamen. Zo dankbaar en lief die mensen.

Wij wilden dus gaan lopen naar het station, maar de hele groep stond er op om mee te lopen. Dus in optocht naar het station en toen na veel buigingen en bedankjes, de metro weer in. Rond kwart over 11 waren we weer in ons appartement en zijn we gaan slapen.

Vanochtend beginnen weer met een beetje uitslapen, vandaag de laatste dag Kyoto en we moesten eerst uitchecken. We hebben onze spullen naar een kluisje op Kyoto station gebracht, met een beetje proppen konden ze samen in een grote kluis en dat scheelde ons weer wat yens. We hebben daarna de bus gepakt, bus 5 die gelukkig lekker rustig was in tegenstelling tot bus 100 die we ook hadden kunnen nemen, naar het zilveren paviljoen. En helaas, deze is niet zilveren, maar gelukkig waren we voorbereid en konden we de teleurstelling voorkomen.

 Na het bezoekje aan (de tuinen van) de zilveren tempel zijn we over het filosofenpad naar het zuiden gelopen. Dit pad loopt langs een beekje en is verder niet zo druk. Je loopt langs verschillende tempels. We zagen een grote houten tempel op hoge palen en ook nog de tempel met de grootste toegangspoort van Japan. De lunch was dit keer een sandwich van de 7-11 die we voor de supermarkt hebben opgegeten. We zijn doorgelopen tot ishibei-kuji, wat het leukste straatje van Kyoto moest zijn, maar wij zagen dat niet zo. 
Het was inmiddels half 5 en dus besloten we de bus naar het station te nemen. Daar de koffers opgehaald en door naar de trein die ons naar osaka bracht. In osaka nog een metro en toen moesten we nog 13 minuten lopen naar de airbnb. Daar aangekomen zou de sleutel in de brievenbus moeten zitten, maar het was een beetje onduidelijk of we wel goed zaten. Een sleutel was er in elk geval niet. We hebben zo’n 40 minuten rondgelopen op zoek naar het juiste gebouw of internet om het op te zoeken. Opnieuw aardige Japanners die ons rond zagen kijken en uiteindelijk hielpen ongeveer 8 man tegelijk ons om het juiste gebouw te vinden. Maar uiteindelijk gelukt! Joran vond de sleutel, het is eigenlijk net cachen!
Inmiddels had ik wel erg veel hoofdpijn en hebben we dus even in het appartementje op bed gelegen. Helaas ging het niet weg, maar zijn we toch op pad gegaan om wat te eten.
Bij onze airbnb zat een pocket WiFi, die kan je dus meenemen en dan heb je onderweg WiFi. Die hadden we mee en toen we dicht bij dotonbori waren hebben we even opgezocht waar we wilden eten. Natuurlijk kozen we weer een plek met een hoge ranking op yelp en dus sloten we aan in de rij. Een klein uur later konden we naar binnen voor de okonamiyaki, een soort omelet die gevuld kan zijn met van alles. Joran koos een mix van vlees en vis en ik koos de varken met prei variant. Het was smikkelen en na een kwartier stonden we weer buiten. We zijn nog even de straat in dotonbori doorgelopen en daarna weer richting appartement.

Deze ochtend weer beetje uitgeslapen en rond 9 uur het dagelijkse ochtendritueel gestart. Na het ochtendritueel zijn we naar de fietsverhuur gelopen, helaas was Joran z’n portemonnee vergeten en ik had niet meer genoeg. Dus we hebben eerst een fiets gehuurd en Joran is gaan pinnen en daarna hebben we de tweede fiets gehuurd. We vertrokken rond kwart over 10 naar nijo castle. Hier konden we helaas van buitenaf niks zien en besloten we door te fietsen. Er zijn hier zoveel tempels en bezienswaardigheden dat we keuzes moeten maken en die viel dus niet op het kasteel. 

We zijn doorgefietst naar kinkakuji, ook wel het gouden paviljoen. Hier wilden we wel graag naar binnen, dus we betaalden 550 yen per persoon en gingen met 100 andere toeristen op weg. Het paviljoen is heel erg mooi en ondanks de drukte is ie goed te zien omdat je er niet dichtbij kan komen. Helaas waren de herfstkleuren nog niet volop aanwezig (op de plaatjes zag dat er erg mooi uit). We werden nog aangesproken door een groepje kindjes uit groep 6. Ze moesten hun Engels oefenen en waar kan je dat nou beter doen dan op zo’n toeristisch plek! Alle toeristen vinden het prima hun vragen te beantwoorden en daarna krijg je een kraanvogeltje cadeau. Na een wandeling door de rest van de tuin/park zijn we weer op de fiets gestapt. Een tocht langs allerlei tempels waarvan we de meeste hebben overgeslagen, maar sommigen zagen er ook van buiten prachtig uit!

We zijn naar de volgende stop gefietst, namelijk het bamboobos. Je moet je fiets altijd parkeren op een daarvoor aangewezen plek, anders wordt hij door de gemeente weggehaald. We kozen een plekje waar niet helemaal duidelijk was of je er mocht staan of niet (er stonden wel meer fietsen). Na een korte wandeling door het bos stonden de fietsen er gelukkig nog, dus konden we door naar de volgende stop: monkey parc.

Een korte klim naar boven op de berg bracht ons bij de apen. En daarnaast hadden we een supermooi uitzicht op Kyoto. We kochten wat appels en pinda’s en mochten daarna van uit het huisje de aapjes voeren. Wij dus in de kooi, zij buiten en konden ook gaan en staan waar ze wilden. Maar gelukkig wilden ze wel appeltjes en pinda’s!

We zijn toen via de rivier weer terug naar de stad gefietst, lekker rustig en het weer was heerlijk! We wilden nog langs het keizerlijke paleis, maat die was helaas al dicht. We mochten de fietsen houden tot de volgende ochtend maar besloten toch ze al deze avond terug te brengen. We wilden eerst wat eten, maar het parkeren van de fiets in de stad bleek lastig, dus hebben we toch maar eerst de fiets teruggebracht. 

Met wat WiFi van de stad Kyoto hebben we een sushirestaurant gezocht en weten te vinden, met lopende band! We moesten terug maar het Kyoto station en dan helemaal naar de andere kant. Even zoeken hoe we dat moesten doen zonder in te checken, maar dat is gelukt! Bij de sushi stond een klein rijtje en toen mochten we gaan zitten. De sushi was erg lekker, soms net iets teveel wasabi alleen. Joran dronk twee biertjes, ik nam heet water uit een kraantje dat aan de bar vastzit. Toen ik m’n tweede kopje op had bleek dat het toch de bedoeling was er groene thee van te maken, de zakjes ontdekten we toen pas. We hebben 14 bordjes sushi opgeknabbeld! 

Na het eten zijn we nog even naar de Starbucks gegaan om een koffie te drinken en toen weer richting hotel te lopen. Natuurlijk onderweg weer ons ontbijt voor morgen gehaald.

In het hotel ging ik nog even in het minibadje, met de tv op gekke Japanse televisie. Toch minder grappig als je er niks van verstaat, dus maar weer uit. Joran besloot ook in bad te willen dus zaten we met z’n twee in een bad van nog geen meter… het was wat krap. We gaan zo weer lekker slapen. Morgen nog een klein beetje Kyoto en dan door naar osaka!

Onze eerste volledige dag in Kyoto!
We hadden de avond ervoor natuurlijk iets van ontbijt gehaald; dit keer een yoghurtje en een lemoncake voor mij en een wafel voor Rianne. We hadden de wekker vroeg gezet (7:56!) om de trein richting Nara te kunnen nemen. Na het douchen zijn we gaan lopen naar het station.
Nadat we de trein hadden genomen zijn we eerst gestopt bij Fushimi Inari, dit is iets dat ik echt wilde zien in Kyoto. Hier is een heel erg lang pad van Tori’s gemaakt met, natuurlijk, allerlei tempels daarbij. Prachtig om te zien, maar ongelooflijk toeristisch en dus druk!


Hierna zijn we in de trein gestapt richting Nara, voor hertjes en tempels. Na een lange rit (klein uur) en een stuk lopen kwamen we bij het park aan waar de herten zouden zijn. En die waren er hoor! Erg gericht op toeristen, als je eten hebt kwamen ze naar je toe, anders niet. Er waren ook vrouwtjes die eten (koekjes) voor de herten verkochten. Grappig om te zien was dat, ook al ligt het eten er open en bloot, de herten blijven bij de vrouwen weg totdat iemand dat eten heeft gekocht bij haar. Dan staan er opeens 6 herten om je heen!

Even verderop was de grote tempel, Todai-ji. Het bijzondere aan deze tempel is dat er een gigantisch Boeddhabeeld in staat, 15 meter hoog en helemaal van brons. Voor de rest een beetje zoals alle tempels, de klassieke bouwstijl, boze mannetjes bij de ingang en veel goud.

Hierna zijn we weer terug gegaan richting Kyoto, Rianne viel natuurlijk in slaap in de trein. We zijn teruggelopen naar ons hotel en hebben in het hotel bedacht wat we die avond zouden doen en Rianne is nog even in bad(je) gegaan. Het bad is 1 bij 0,5 meter dus best wel klein.
Die avond hebben we de bus naar de wijk Gion genomen. Dit is de wijk met meer studenten en meer uitgaansleven, ook zou je hier Geisha’s tegen kunnen komen, maar dat is ons helaas niet gelukt. In de wijk begon onze zoektocht naar een eettent, voor ons altijd best wel moeilijk. Na een uur te hebben rond gelopen vonden we een plek met WiFi en hebben we op Yelp een ramen-tent gezocht. Het restaurant waar we uitkwamen bleek terecht heel populair, we moesten een goeie 20 minuten in de rij staan! Je bestelt hier bij binnenkomst op een apparaat wat je wilt eten, basisnoodles en dan welke extra’s je wilt. Hierna betaal je en wacht je, wanneer je een zitplek hebt, tot je eten door een luikje wordt aangegeven. Erg lekker!

Hierna zijn we naar huis gelopen door Gion en een winkelstraat. Thuis lekker slapen want morgen gaan we een fiets huren en veel toeristische dingen doen!

De eerste reisdag!

We worden om 9 uur gewekt door de wekker en staan op, iets voor 10 checken we uit.

We lopen ongeveer twee kilometer met onze koffers naar Tokyo station omdat we vandaag naar Kyoto zullen reizen.

We gaan eerste onze vouchers omwisselen. In Nederland kochten we een jr-pass voor 7 dagen, deze pas kan je niet in Japan zelf kopen en is speciaal voor toeristen. Het inwisselen verloopt vlot en we sluiten aan in het volgende rijtje om stoelen voor de trein te reserveren. Het is op dat moment iets over half 11, maar we besluiten toch pas voor de trein van 11.33 te boeken (en niet die van 11.03) zodat we rustig de tijd hebben om nog een lunch te kopen. Het blijkt ook nog even zoeken op het grote station, maar uiteindelijk vinden we het redelijk snel. We kopen bij een tentje op het station een bentobox en twee “Japanse boterhammen met kaas”. Een bentobox is een doosje met daarin verschillende hapjes/gerechtjes. Wij kiezen er eentje met nasi, dimsum en een kipje. De boterhammen zijn eigenlijk driehoeken van rijst met daarin bijvoorbeeld tonijn of zalm en er omheen zeewier. 

We gaan naar het juiste platform en wachten op onze trein. Alles gaat keurig op tijd en iedereen wacht netjes in de aangegeven wachtrijen tot we de trein in kunnen. We zitten in een rijtje van drie, maar er komt niemand naast ons. Onderweg stoppen we een paar keer op een station, maar verder crossen we hard door. We lezen wat, kijken uit het raam, luisteren muziek en dutten een beetje. 2 uur en 38 minuten (470km) later komen we aan in Kyoto.

Joran zoekt via de navigatie op waar ons hotel ligt en we wandelen er heen. We kunnen gelukkig nu al, een goed uur te vroeg, inchecken. Eerst onze schoenen uit en dan mogen we de kamer in. Wat een ruimte vergeleken met de kamer in Tokyo! We hebben een keukentje, wasmachine, badkamer en slaapkamer. We besluiten meteen weer op pad te gaan en gaan op weg naar een pagode.

Als we daar aankomen na een kilometer of 2, is het al half 5 en gaat het complex bijna dicht. We betalen dus maar geen entree en maken wat foto’s van verder af, ook mooi! Dan lopen we weer terug naar het hotel via een andere weg.

In het hotel val ik meteen in slaap en een uurtje later gaan we weer op pad en op zoek maar iets te eten. We lopen langs de mac en kijken even of ze een typische Japanse burger hebben, dan lopen we weer verder. Maar het kwaad is geschiet, nog geen week in Japan en ik heb meer zin in frietjes dan in sushi (dat ik dat ooit zou zeggen…). We zijn dichtbij Kyoto station dus we gaan daar naar de mcdonalds! Joran neemt een terayakiburger-menu en ik een ei-burger-menu. Daarna trekken we het Amerika-uitje door en Joran neemt nog een koffie bij de Starbucks. We besluiten nogmaals ons geluk te beproeven bij de pachinko, maar dit keer verspelen we al onze winst van gister. Stom spel!

Na het verlies lopen we nog naar Kyoto station en nemen de roltrap naar boven, deze blijft doorgaan (met tussenstukjes) en we eindigen op de 10e verdieping waar we even het uitzicht bekijken. We willen wel wat gaan drinken maar echte bars zoals bij ons kennen ze niet, dus we lopen weer terug naar het hotel. Bij de family Mart kopen er nog ontbijt voor morgen, zoals elke dag, daarna kijken we wat Japanse tv en typen de stukjes voor de website. Nu gaan we slapen, de wekker staat morgen om 8 uur omdat we naar fushimi Inari gaan en daar gaan meer toeristen heen. Welterusten!

Onze laatste volle dag Tokio helaas alweer! 

We hebben een beetje uitgeslapen en zoals elke dag ontbeten met een yoghurtje van de Family Mart. Gisterenavond stond er tijdens het eten een honkbalwedstrijd op, waardoor ik weer wist dat er ook een team is dat Tokio (of Yomiuri?) Giants heet. Ik heb vorig jaar een pet van de San Francisco Giants gekocht in San Francisco, dus ik wil in Tokio wel een pet van dit team kopen, ons eerste doel voor vandaag.

Eenmaal uit het hotel zijn we met de metro naar shinjuku gegaan waar een winkel zou zitten met allerlei sportspullen, Amerikaans maar ook Japans. Na even te hebben gezocht vonden we de winkel en gelukkig ging hij een minuut daarna ook open. Lang zoeken, niet vinden, toch vragen en de meneer aan de balie vertelt ons dat ze dit niet verkopen (we zijn nooit zeker of we wel worden begrepen, maar ok). De officiële winkel van dit team zit bij de zgn skytree, daar gaan we niet weer heen, dus dan maar niet.
Toen we hier wegliepen om naar onze volgende locatie te gaan kreeg ik toch wel een beetje honger (ondanks ons yoghurtontbijt!). Rianne had op de heenweg al een goedkoper lijkende sushitent gezien, dus we zijn daar nog even naar toe gelopen voor wat vroege lunch. Dit bleek een heel erg goede zet, we kozen een menu met verschillende nigiri-sushi met zalm, tonijn en een witte vis. Ook kregen we gunkan met een lekker prutje van, iets van, krab erop, maar ook een met een minder lekkere groenbruine pastei erop. Daarnaast lag ook nog een temaki met zalmsalade. Heel erg lekker!

Nu met de metro op weg naar Odaiba, dit is een modern eiland waar je met de metro heen kan. Je gaat dan over de rainbow bridge, dus voorin zitten (er is geen chauffeur) en mooi kijken naar het uitzicht! Wij moesten staan en natuurlijk was er een andere Nederlander waar wij precies voor gingen staan die hetzelfde idee had.

Aangekomen op het eiland zijn we naar de ‘levensgrote’ (het is uit een tekenfilm?) Gundam robot gegaan van wel 18 meter hoog, indrukwekkende jongen! Op dit eiland is alles duidelijk wat nieuwer, moderne gebouwen en grote shoppingmalls. Het hoogtepunt van deze plek is de skyline van Tokio die, zeker als het donker is, erg mooi is. We hebben een rondje gelopen in een van de winkelcentra en daar kwamen we een winkel tegen die accessoires voor honden en katten verkoopt, maar ook jonge katjes en hondjes. Rianne moest ze natuurlijk allemaal stuk voor stuk bekijken. We hebben gewacht tot het donker is door voor de 100-yen winkel naar de caissière te zitten kijken. Zodra er ook maar een iemand in de rij staat drukt de caissière op een belletje en komen, op een drafje, een inpakker en een andere caissière aangerend. Hierna zijn we weer naar buiten gelopen. De rainbowbridge was inmiddels verlicht en alle gebouwen in Tokio ook.

We zijn hierna terug gegaan richting ons hotel, maar we moesten nog avondeten. We zijn gewoon bij onze halte uitgestapt en zijn daar rond gaan zoeken, we kwamen een leuke tent tegen die ramen verkocht. Rianne had een bak ramen met een romige saus, plakjes vlees, gekookt ei en zeewier en ik had een, vrij pittige, bak ramen met zeewier en vlees. 

Na dit maaltje weer terug naar huis gegaan. We besloten nog een laatste keer naar akihabara te gaan, maar namen ook oordopjes mee. We gingen namelijk toch maar eens proberen pachinko te spelen! Zaten we daar, geld er in en op welke knop we ook drukten er kwamen geen balletje. Maar daar was er weer een, een behulpzame jappener en we hadden toch op het kleine gele knopje moeten drukken… de balletjes gingen en er gebeurde van alles op het scherm, maar verder geen idee. Wel bleven de balletjes komen, dus dat leek goed. Je kon de balletjes wegsluizen (het bakje is beperkt) en dan werden de punten opgeteld. Maar je kan ook een deel van de balletjes weer terug laten komen om verder te spelen. Dat hebben we twee keer gedaan en toen waren we klaar. Ook voor het uitbetalen hadden we weer hulp nodig en er kwam een pasje uit. Wij naar de inwisselbalie en daar kregen we een cakje, een snoepje en een worstje… oh en een blokje met iets Van goud erin. 

De mevrouw liep mee naar de deur en wees naar de overkant. Daar zat een wisselkantoor en toen kregen we 5500 yen! Een goede score als je er 1000 ingooit. Om het te vieren hebben we nog een aantal keer het spelletje met de gekleurde knoppen gespeeld. We wilden onze Lucky dag nog verlengen, maar helaas de pachinko sloot om 23.00, dan maar terug naar het hotel. Morgen op naar Kyoto!